De afgelopen week was het feest. Twee bijeenkomsten!
Met heel veel sprekers. En bij die laatste ook veel workshops!
Ik hou er van.
Kijken naar sprekers. Luisteren naar hun boodschap. Maken ze verbinding? En zo ja, hoe doen ze dat?
En meedoen aan workshops. Nieuwe werkvormen, reflecteren. Een leven lang leren is wel aan mij besteed.
Dus schrijf ik me in voor 2 keynote sessies en zet ik teveel kruisjes in het programmaboekje, want teveel interessante workshops.
“Kiezen zonder stress!”, werd jammer genoeg niet aangeboden.
Hoe dan ook, de sessie “Echte aandacht is goud waard” omcirkel ik nog eens extra.
Die wil ik niet missen.
Vol verwachting neem ik plaats in het “zaaltje”. Je moet je voorstellen dat op een grote beursvloer geen vergaderzalen zijn. Door middel van pipes & drapes (klinkt een stuk chiquer dan buizen en doeken) wordt dan iets gecreëerd dat daar voor door moet gaan.
Alleen pipes, nog geen drapes
Zo ook hier.
Het is niet fijn als er 2 sprekers tegelijkertijd door een microfoon praten terwijl ze praktisch rug aan rug staan (alleen nog gescheiden door dik gordijn).
Niet relaxed voor de spreker en ook niet voor publiek.
Tip voor organisatie: Twee “pipes and drapes zaaltjes” naast elkaar is alleen oké tijdens een yoga- en meditatiebeurs!
Afijn. De spreker trapt af met “Twintig minuten van jullie aandacht vragen is best wel veel” en kijkt vervolgens met een vragende blik het publiek in.
Dat hangt helemaal af van wat je gaat doen meid, denk ik bij mezelf.
Na 5 minuten denk ik niet zoveel meer.
Al is dat niet helemaal waar. Ik denk namelijk aan mijn moeder en dat ik haar nog moet bellen om te zeggen dat de scheenbeschermers van haar oudste kleinkind in de wasmand liggen.
Hoezo dit soort huis-tuin en keukengedachten?
Omdat de spreker praat over een onderzoek. Een onderzoek over aandacht. En ze geeft uitleg over het hoe en wat.
Mijn gedachten dwalen af. In mijn hoofd vormt zich een to-do lijstje, daar kan ik niets aan doen.
De oorzaak is die uitleg.
Uitleg verkoopt namelijk niet!
Bij uitleg zakken de meeste mensen een beetje onderuit. De mensen die wat meer achteraan zitten halen heimelijk hun telefoon uit hun zak.
Ik niet, want ik zit op de eerste rij.
De spreker geeft uitleg met behulp van slides met teveel tekst. Die ik ga lezen. Kan ik niets aan doen. Ik lees alles wat los en vast zit. Zelfs slecht leesbare slides door te kleine lettertype. Gelukkig zit ik vooraan.
Als ik ben uitgelezen heb ik weer aandacht voor de spreker. Die is nog steeds iets aan het uitleggen, maar ik heb er niets van gehoord. Ik kan namelijk nog altijd niet lezen en luisteren tegelijkertijd. Jammer hoor.
Ik kijk op mijn horloge. Er is nog een kwartier over en in een kwartier kun je veel leuke dingen doen.
Ha een filmpje. Ik ga weer rechtop zitten want dit is een leuke. Een reclame van mijn favoriete bezorgdienst. Die laatst nog een prachtige stofzuiger bij ons heeft bezorgd. Op zondag! Onze oude hield het zaterdag voor gezien en mijn man zag de bui – in de vorm van een levensgrote donkere stofwolk – al hangen. Dus hij bestelt meteen een nieuw apparaat.
En precies daar gaat het filmpje over. “Cool Blue lost het probleem van de klant direct op”, vertelt de spreker. Dat klopt en hopelijk gaat deze mijnheer nu mijn probleem oplossen.
Voor de oplettende lezer: Inderdaad de spreker is nu een hij geworden. Het was een duo-presentatie.
Voor de lezer die zich daar niet van bewust was, maar zich wel afvraagt “Welk probleem moet hij gaan oplossen?:
Nou het feit dat ik als luisteraar totaal geen aandacht krijg!
Dat er nul keer iets wordt gevraagd aan mij. Aan het publiek.
Deze sessie is toch een inkoppertje?!
Want wat wil de klant, in dit geval de deelnemer aan een workshop?
Die wil gewoon een beetje aandacht. Die wil deelnemen en aan het werk gezet worden!
Zoals ik al eerder noemde, wil ik graag wat leren. En dat lukt het best als ik
- Even kan nadenken over wat er is verteld
- In dialoog ga over het hoe en waarom
- Verbinding voel met de ander
Dat kan heel makkelijk door in een paar minuten met mijn buurman of buurvrouw te delen waar ik tegenaan loop en te horen wat zijn of haar ervaringen zijn.
Als deelnemer wil ik geen spreker die, vrij van enige emotie, aan het zenden is. Hoe kan er ooit verbinding ontstaan met een robot?
Na nog meer slides en filmpjes waren de 20 minuten om en kreeg ik als dank voor mijn aandacht een mooi vormgegeven boekje mee.
Echte aandacht is niet vanzelfsprekend staat er in koeienletters op de achterzijde.
Dat blijkt.
Tip voor sprekers:
Wil jij de aandacht van de luisteraars? Geef hen dan ook aandacht.
Net als in een normaal gesprek. Anders verlies je de interesse als snel en dat is zonde van je energie.
Wat mij betreft is er niets leukers dan energieke gesprekken voeren met interessante mensen. Daarom vind ik mijn werk als presentatiecoach ook geweldig.
In een eerste sessie vraag ik mijn klanten over hun leven, wie ze zijn en waarom ze doen wat ze doen. Behalve dat het hen helpt bij het ontdekken en ontwikkelen van hun verhaal en presentatie, leer ik zelf ook veel van deze gesprekken.
Nu zeg ik niet dat een presentatie precies hetzelfde is als een gesprek, maar wanneer het meer weg heeft van een conversatie, voelt een presentatie veel natuurlijker aan. Dan is het niet “spreken voor een groep”, maar wordt het “spreken met een groep”. De manier waarop jij je boodschap brengt, zelfs al is de groep groot, maakt een groot verschil. Of er nu weinig of veel mensen in de zaal zitten, het kan dan best “intiem” aanvoelen.
Helaas, bij spreken in het openbaar hebben we vaak het idee dat we zoveel mogelijk informatie moeten weggeven. Een soort misplaatste zendingsdrang.
Bij een workshop is het in ieder geval de bedoeling dat de facilitator minder praat dan de deelnemers.
De kans dat het publiek je leuk vindt én je eerder gelooft, is groter wanneer je als spreker meer contact maakt. Dat hoeft niet eens altijd met een vraag, dat kan ook met je ogen en met gebaren.
Kijk naar één en maak contact met iedereen
Als je in een goed gesprek bent, dan dwalen je ogen niet meteen af wanneer er iemand binnenkomt. Als jij iedere keer echt contact maakt met iemand in het publiek, wordt dat ook gevoeld door de groep. Zo creëer je een verbinding met iedereen. En voelt de hele groep zich gehoord en gezien. En andersom. Zo werkt het met aandacht.
Vergeet niet. Het gaat niet om jou! Het gaat niet om het product of het verhaal. Het gaat om de persoon die de boodschap ontvangt. Wanneer jij de volgende keer eerst aandacht geeft aan het bedenken wat belangrijk is voor die persoon en waar hij of zij van “aan” gaat, dan kun je niet fout gaan. En neem van mij aan, dat niemand gaat juichen bij het uitleggen van een proces. Hoe makkelijk ook. Zet die uitleg maar in de handout die je daarna opstuurt (goede nazorg is ook een vorm van aandacht)!
Het is zoals Einstein al zei, geef je meisje de volledige aandacht (en de rest mag je parkeren)!
PS: Nu je weet dat ik graag wat aandacht wil… er mag gereageerd worden!
Leave A Comment